وحدت اسلامی

اى زهرى! آگاه باش ! بر توست که همه مسلمانان را به منزله خانواده و خویشان خود بدانى؛ بزرگسالان را به منزله پدرت، کوچکترها را به منزله فرزندت، و همسالانت را به منزله برادرانت بدانى. در این صورت، دوست دارى به کدامیک از آنها ستم کنى؟ و به کدامیک از اینان نفرین کنى؟ و پرده کدامیک از آنان را بدرى؟

وحدت و الفت مسلمین که به فرموده ی قرآن با هیچ قیمت مادی حاصل نمی شود : « لَوْ أَنْفَقْتَ‏ ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً ما أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ »، آن قدر ارزشمند است که حضرت علی علیه اسلام خود را دلسوزترین فرد به آن می داند : « پس بدان در امّت اسلام، هیچ کس همانند من وجود ندارد که به وحدت امّت محمّد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و به انس گرفتن آنان به همدیگر از من دلسوزتر باشد. من در این کار پاداش نیک و سرانجام شایسته را از خدا مى‏طلبم.»

مسلمین هم دستِ واحدند، هم نفس واحدند، هم برادر یکدیگرند، و سایر تعبیرات گوناگونی که در این زمینه در قرآن آمده است.

ما با هم یکی هستیم و ما جدا نیستیم. اختلاف، اختلاف دو تا مذهب است ؛ این اختلاف نباید اسباب این معنا بشود که ما در اساس اسلام ....ما که می بینیم الان اسلام در معرض خطر است، بر همه ما لازم است که دست به هم بدهیم

اولین ادب این است که مسلمان در قلبش، محبت تمام افراد بشر را داشته باشد... اختلاف، از مرزهای علمی و فرهنگی خودش فراتر نرود. و شکل تعصبی و حزبی و گروهی نگیرد. اختلافات تاریخی را در همان چهارچوب تاریخی اش بگذاریم. و از آنچه که نزدیک می کند صحبت کنیم. نه از آنچه که دور می کند