وحدت از دیدگاه علمای دین

اى زهرى! آگاه باش ! بر توست که همه مسلمانان را به منزله خانواده و خویشان خود بدانى؛ بزرگسالان را به منزله پدرت، کوچکترها را به منزله فرزندت، و همسالانت را به منزله برادرانت بدانى. در این صورت، دوست دارى به کدامیک از آنها ستم کنى؟ و به کدامیک از اینان نفرین کنى؟ و پرده کدامیک از آنان را بدرى؟

مسلمین هم دستِ واحدند، هم نفس واحدند، هم برادر یکدیگرند، و سایر تعبیرات گوناگونی که در این زمینه در قرآن آمده است.

ما با هم یکی هستیم و ما جدا نیستیم. اختلاف، اختلاف دو تا مذهب است ؛ این اختلاف نباید اسباب این معنا بشود که ما در اساس اسلام ....ما که می بینیم الان اسلام در معرض خطر است، بر همه ما لازم است که دست به هم بدهیم

عبادات اسلام نیز، همگی نمایانگر وحدت هستند و به آن فرا می خوانند. مثلا « نماز » که عمود دین است را بنگرید. مسلمانان، از حاکمان تا مردم و از اغنیا تا فقرا، و از رئیسان تا خدمت گزاران ، همگی در یک صف می ایستند و جبین بر خاک می سایند و ندای الله اکبر من کل کبیر را سر می دهند.

وحدتی که اسلام بنیان نهاد، بر اساس ریشه های نژاد پرستانه نبود. اتحاد اسلامی بر پایه ی مسائل اقتصادی و جغرافیایی نبود. وحدت اسلامی بر اساس رقابت و مسابقه نبود. بلکه اسلام، وحدتی را پایه گذاری کرد که افراد با هم، همراه و هم دل و مهربان باشند. و در سایه ی آن، عدالت برقرار گردد. بنابراین به نفی نژادپرستی و تعصب پرداخت