وحدت اسلامی

از عواملی که اتحاد مسلمانان را تبدیل به تفرقه کرد، تعصب مذهبی است. منظور از آن، این است که مردم، مذهبی را در عقاید، فکر و فقه انتخاب کنند و به شکل متعصبانه از آن پیروی کنند. و هر آنچه غیر از آن است را باطل بپندارند. و به همین دلیل است که مذاهب عقیدتی و فقهی وسیله ای برای تفرقه شدند

از وحدت صحبت کردیم. باید از ضد آن هم صحبت کنیم. خصوصا این که همین ضد است که امروز بر جهان اسلام حاکم است. پس باید اسباب تفرقه را مشخص کنیم، تا گامی باشد برای تحقق وحدت اسلامی. همانطور که تشخیص مرض، اولین گام در مسیر درمان است. وقتی که به اولین ریشه های تفرقه در دنیای اسلام رجوع می کنیم

عبادات اسلام نیز، همگی نمایانگر وحدت هستند و به آن فرا می خوانند. مثلا « نماز » که عمود دین است را بنگرید. مسلمانان، از حاکمان تا مردم و از اغنیا تا فقرا، و از رئیسان تا خدمت گزاران ، همگی در یک صف می ایستند و جبین بر خاک می سایند و ندای الله اکبر من کل کبیر را سر می دهند.

وحدتی که اسلام بنیان نهاد، بر اساس ریشه های نژاد پرستانه نبود. اتحاد اسلامی بر پایه ی مسائل اقتصادی و جغرافیایی نبود. وحدت اسلامی بر اساس رقابت و مسابقه نبود. بلکه اسلام، وحدتی را پایه گذاری کرد که افراد با هم، همراه و هم دل و مهربان باشند. و در سایه ی آن، عدالت برقرار گردد. بنابراین به نفی نژادپرستی و تعصب پرداخت

از اول انقلاب تا به امروز هم در کردستان، پیش مرگان کرد در خدمت نظام و انقلاب بودند و در کنار شهید بروجردی و حاج احمد متوسلیان در کردستان خدمت کردند. به نظر من این بهترین وحدت است که خون شهدای مازندرانی و مشهدی و تهرانی در کنار خون برادران سنی، برای حفظ انقلاب ریخته شد... این مصداق خوبی برای نمایش وحدت است.