وحدت اسلامی

مسئله‌ی حاکمیّت جائرانه‌ی ابلهانه‌ی یک اقلّیّت مستکبر خودخواه بر یک اکثریّت گسترده است. یک اقلّیّت کوچکی بر هفتاد درصد، هشتاد درصد مردم بحرین دارند حکومت میکنند؛ حالا هم عالم مجاهد، آقای شیخ عیسی‌ قاسم را مورد تعرّض قرار داده‌اند؛ این حماقت آنها است، این بلاهت آنها را نشان میدهد.

وقتی پیامبر وارد مکه شدند ما رصد می کنیم که عمل ایشان چه تمایز ها و تفاوت هایی با پادشاهان داشته است. پیامبر منع می کند از اینکه یک انسان عزیز در آن جامعه مثل ابوسفیان، ذلیل شود. حتی فراتر، برای اینکه تأمین عزت شود او را در امن و خانه اش را مأمن دیگران قرار داد، در حقیقت عزت را مضاعف می کند

ما به دنبال اصول اجتماعی هستیم. مقصود از اصول اجتماعی اصولی است که از نظر دین در جامعه مجاز است، یا اینکه دین آنها را به عنوان اصول بدیهی اجتماعی انسانی مجاز یا حتی ضروری می شمارد، ضروری یعنی فراتر از مجاز و طبیعی بودن، بلکه به عنوان یک عمل انسانی، عملی ضروری است. البته بخش اصول ضروری را استفاده نمی کنیم

وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً قَرْیَةً کَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً یَأْتِیهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن کُلِّ مَکَانٍ ...(نحل112) ادعا این است که این بخش از آیه می تواند منبعی برای تولید نظریه ی همزیستی باشد و حداقل سه بخش نظریه را ارائه کند که عبارتند از دامنه ی تعایش، نوع تعایش و زیر ساخت های تعایش، یعنی با این آیه می توانیم استنباطاتی را نسبت به این سه محور داشته باشیم.

زندگی اجتماعی مسلمین را نمی شود از هم جدا کرد. مثلا شیعه بگوید من برای خودم زندگی می کنم، سنی بگوید من برای خودم زندگی می کنم، امت اسلامی متشکل از هر دو گروه است! قضایا به هم گره و پیوند خورده است. اگر مشکلی در نقطه ای رخ بدهد در سایر نقاط جهان اسلام بازتاب پیدا می کند. حتی گروههای تند رو که فکر می کنند می توانند خدمت کنند، نمی دانند به خودشان هم ضربه می زنند. نتیجه نگاه اجتماعی در جهان اسلام این است که ارتباطات وضع مطلوبی پیدا کند تا هر فرقه ای بتواند حضور طبیعی خود را در جهان اسلام داشته باشد. ما باید یک مدل مناسباتی برای امت ارائه کنیم و باید با همه ی لوازم این مدل کنار بیاییم و به همه ی اصولش تن بدهیم و اگر با نگاه اسلامی به مدلی رسیدیم، باید به آن ملزم بشویم...