لشکر زینبیون چگونه شکل گرفت؟
زمانی که تکفیریها به حرم حضرت زینب (س) حمله کردند در کل جهان هر جایی که شیعه با غیرتی بود، هر کاری میتوانست انجام داد. هدف اصلی ما هم دفاع از حریم حضرت زینب (س) و ناموس مسلمین بود. احساس کردیم میتوانیم مانند حزبالله لبنان در این جنگ آخرالزمانی بهعنوان یک شیعه پاکستانی سهمی داشته باشیم. ایران هم که الحمدلله مرکز اصلی و فرماندهی هدایت این جنگ است.
بنابراین برای رفتن به سوریه بهدنبال کانالهای ارتباطی گشتیم. شش ماه طول کشید تا قبول کردند به این سفر برویم. اما گفتند که فقط اجازه اعزام ۵۰ نفر وجود دارد و بیشتر از این امکان ندارد.
این بهصورت خودجوش از سمت شما مطرح شد؟ یعنی کسی سفارشی نداده بود که شما بیایید این کار را بکنید؟
نه، ما خودمان دنبالش بودیم. نزدیک به ۱۵ سال است که با نیروهای قدس ارتباط داریم. ابتدا موضوع اعزام زینبیون را با مسئولان رابط خودمان مطرح کردیم که قبول نکردند و این طرف و آن طرف صحبت کردیم و بعد از شش ماه یکی از مسئولان قبول کرد و گفت: باشد بیایید اما فقط ۵۰ نفر!
قبل از اینکه موضوع رفتن به سوریه را مطرح کنیم از مراجع معظم تقلید استفتائات گرفتیم. برایمان خیلی مهم بود که بدانیم موضع آنها درباره رفتن به سوریه و دفاع از حرم اهل بیت (ع) چیست.
اول از همه از خود حضرت آقا نظرشان را در مورد رفتن به سوریه و دفاع از حرم پرسیدم. وقتی که استفتاء کردیم جواب مثبت آمد. گفتند هر کسی میتواند این وظیفه را انجام بدهد، با توان خود آن را انجام بدهد.
دستخطی دارید از ایشان؟
نه، بهصورت شفاهی اعلام شد. سپس درباره روایات و احادیث تحقیق گستردهای انجام دادیم تا بتوانیم بفهمیم در چه زمانی هستیم و چه وظیفهای میتوانیم آنجا انجام بدهیم. به این نتیجه رسیدیم که باید سلاح برداریم و برویم از حرم دفاع کنیم. براساس همین هدف بود که آمدیم برای دفاع از حریم اهل بیت (ع) و دفاع از ناموس مسلمین و بعد از این هم هر جایی که نیاز باشد، انشاءالله خواهیم رفت. اگر نیاز باشد برویم کربلا، به کربلا میرویم. اگر نیاز باشد برویم فلسطین که قدس را آزاد کنیم یا به عربستان برویم که بیت‌الله را آزاد کنیم، خواهیم رفت. در خود پاکستان هم وظیفه اصلی‌مان این خواهد بود که آنجا را از وجود ترویستهای جنایتکار وهابی و طالبان پاک کنیم.
اما مهمتر از همه این موضوعات این بود که بهترین موقع را پیدا کردیم که برای لشکر امام زمان (ع) قدمی برداریم. اگر این آرمان به دست ما تحقق پیدا نکرد، امیدواریم که به دست نسلهای آینده تحقق پیدا کند. بنابراین با این نگاه بود که شروع به آموزشهای نظامی، فرهنگی و تربیتی ۵۰ نفر از بچههای پاکستان کردیم. ولی مسئولان شرط گذاشته بودند که شما نمیتوانید از پاکستان نیرو بیاورید. اجازه نداشتیم حتی یک نفر را بیاوریم. گفتند نیروها فقط باید از داخل ایران باشند. ما هر چقدر نیروی رزمنده و جهادی آموزش دیده داشتیم، همگی در پاکستان بودند.
در چنین شرایطی بود که لطف خداوند شامل حال ما شد و موضوع اخراج ۱۲ هزار شیعه از امارات پیش آمد که همگی تنها به جرم شیعه بودن، بیکار و از امارات اخراج شده بودند.
اخراج شیعیان پاکستانی از امارات به چه علت بود؟
انقلاب مردم مصر علیه حسنی مبارک و بیداری اسلامی که در مصر اتفاق افتاد، الهام گرفته از انقلاب اسلامی ایران بود. امارات از این موضوع ترسیده است. تحلیلشان این بود که این انقلاب در مصر و لیبی شروع شده و در همه جای منطقه مردم علیه دست‌نشاندگان آمریکا و رژیم صهیونیستی قیام کردهاند. حکام امارات بیشترین ترس را از شیعه داشتند. بیشتر شیعیانی که در دوبی زندگی می‌‌کردند پاکستانی بودند. حدود ۱۲ هزار نفر از این شیعیان را اخراج کردند. بیشتر این شیعهها به ایران آمدند. بعضیها تحصیلکرده بودند و کارهای مهمی هم انجام میدادند. وقتی به ایران آمدند، ما توانستیم از آنها استفاده کنیم.
چه شد که از شرط «فقط ۵۰ نفر» رسیدید به لشکر زینبیون؟
رزمندگان زینبیون از همان روز اولی که وارد سوریه شدند اعلام کردند که ما شیعه عاشورایی هستیم. وقتی زیارت عاشورا میخوانیم در واقع داریم اعلام میکنیم که ما خودمان و خانوادهمان را برای اهل بیت (ع) فدا میکنیم. این امکان هست که اینجا سر و دست و پای ما بریده شود و امکان دارد که جانمان را هم فدا کنیم. امکان دارد که محاصره شویم و سه روز یا یک هفته گرسنه بمانیم. در جنگ همه این شرایط ممکن است بهوجود بیاید.
روز اول که زینبیون به منطقه میروند، ۲۴ ساعت هیچ آب و غذایی به آنها نمیدهند. مسئولی که آنها را به آنجا می‌برد، بچهها را فراموش میکنند. آنها را در ساختمانی میگذارد و میرود و تا ۲۴ ساعت بعد هم برنمی‌گردد. آنجا نه آب بوده و نه غذا! آنها پیش خود فکر میکنند که دارند امتحان میشوند که آیا واقعا اهل جنگ هستند یا نه. روز بعد که مسئول میآید به او میگویند: داشتید ما را امتحان میکردید؟ شما اگر دو روز دیگر هم نمیآمدید مشکلی نبود و ما تحمل میکردیم! بعد وقتی که من رفتم آنجا، آن مسئول به من گفت که من فراموش کرده بودم، قصدم آزمایش نبود، فقط فراموش کرده بودم.
فرماندهان ایرانی که مسئول آموزش نیروها بودند میگفتند ما نیروهای زیادی را آموزش دادیم اما هیچ نیرویی مانند پاکستانیها نبودند. فرماندهان موقع خداحافظی از بچهها گریه می‌‌کردند.
ما میدانستیم به محض اینکه رزمندگان پاکستانی پایشان به سوریه برسد و فرماندهان، شجاعت و قدرت نظامی آنها را ببینند نظرشان عوض خواهد شد؛ بنابراین ما از همان ابتدا برنامهریزی برای آموزش پنج هزار نفر را در دستور کار قرار دادیم. جایی در سوریه بود که حزبالله نزدیک به یک سال نتواسته بود پیکر مطهر شهدا را از منطقه خارج کند. اولین باری که رزمندگان پاکستانی قصد انجام عملیات را داشتند، گفتند که ما در همین منطقه عملیات خواهیم کرد. فرماندهان حزبالله گفتند، چون منطقه مینگذاری شده است و این‌قدر حجم مینها زیاد است که نمی‌شود قدم از قدم برداریم.
بچههای خودمان طراحی و برنامهریزی عملیات را انجام دادند و عملیات هم انجام شد و یک نفر هم شهید یا مجروح ندادیم. وقتی که به بالای تپه می‌رسند به بچههای حزبالله پیام می‌دهند که ما اینجا را گرفتیم و شما هم بیایید پشت سر ما. بچههای حزبالله گفتند که ما اصلا نمیتوانیم باور کنیم، آن نیروهایی که آنجا بودند کجا رفتند؟! بچههای ما گفتند که ما همه مینگذاریها را خنثی کردیم. آن افرادی را هم که داخل سنگر بودند، در همانجا کشتیم. و باز اینها گفتند که نمیتوانیم باور کنیم.
میگفتند وقتی حیدریون برای بار اول به سوریه آمدند گفتیم که اینها از لحاظ روحیه شهادت‌طلبی، شجاعت و شهامت بهترین هستند، بعد که فاطمیون آمدند گفتیم از فاطمیون بیشتر اعزام کنید اما حالا میگوییم که زینبیون از بهترینها هستند. از روزی که زینبیون اینجا قدم گذاشتند گفتیم که ما فقط و فقط زینبیون را میخواهیم و از آنها بیشتر به منطقه بفرستید. از این به بعد بود که درخواستهای بیشتری برای اعزام نیروهای پاکستانی زینبیون به دستمان رسید. کار شروع شد و الحمدلله الان جمعیت‌مان نزدیک به هزاران نفر رسیده است. اولین گروهی که اعزام کردیم تنها آموزش مختصری دیده بودند. الان آموزشها خیلی بیشتر شده است و زینبیون بهعنوان نیروی خطشکن در خط مقدم حضور دارند.
در هر عملیاتی اول زینبیون حمله را آغاز میکنند و به محض اینکه منطقهای به تصرف درآمد، خط تحویل نیروهای دیگر میشود. خود داعشیها هم میدانند که وقتی زینبیون عملیاتی را آغاز کنند حتما آن منطقه را خواهند گرفت.
منبع: هفته نامه پنجره
